PARIS PARIS, CZYLI CO MNIE URZEKŁO W STYLU PARYŻANEK

Zanim pojechaliśmy do Paryża, znałam słynny francuski styl jedynie z opowiadań i zdjęć, a wobec takich zjawisk jestem zawsze lekko podejrzliwa. Na szczęście nadarzyła się okazja, by zweryfikować, czy to tylko mit, czy faktycznie istnieje coś takiego i czy styl ten jest tak urzekający, jak się o nim mówi.  Zapewne moje obserwacje nie wniosą nic nowego do historii mody, ale cieszę się, że o pewnych rzeczach mogłam przekonać się na własne oczy, a także – wychwycić kilka spraw nie do końca dla mnie oczywistych, którymi chciałam się z Wami podzielić.

Przede wszystkim: nikt tam nie nosi beretów oprócz turystów. Ale tego się zapewne domyślacie.

Królują płaszcze. Trencz, tak jak zawsze słyszałam, widzi się bardzo często, ale ogromnie mi się spodobało, że jest traktowany bardzo nonszalancko – rozpięty, z powiewającymi połami. Płaszcz „załatwia” połowę stroju. Paryżanki noszą także – co może zmartwi wiele pań – koszulę w spodniach. (Kto mnie spotkał, wie, że w tej kwestii jestem nieprzejednana). Dzięki temu zaznaczają talię, przy czym jeansy bardzo często są z wyższym stanem, co przepieknie podkreśla figurę. Zestaw trencz + koszula + wysokie jeansy widziałam bardzo często, choć każda pani nosiła go na swój sposób. Zero ostentacji, sto procent nonszalancji – do tego raczej delikatna biżuteria, zegarek, pierścionek – bez feeri kolorów czy stucznych kamieni. Nie, żebym miała coś do sztucznych kamieni – streszczam Wam tylko, co widziałam.

Buty – bardzo rzadko to były szpilki. Tu muszę zrobić dygresję, o tym co mnie wkurza w stylizacjach widzianych z tzw. ulicy, oglądanych na zdjęciach blogerek, na pintereście, lub fotorelacjach z fashion weeków. Obcasy są spoko, nie mam nic do nich, wręcz przeciwnie, niemniej rzadko są aż tak wygodne, żeby przechodzić w nich cały dzień od rana do wieczora. Tymczasem nie wiedzieć czemu na zdjęciach mody tzw. ulicznej ciężko spotkać jakieś fajne płaskie buty (oprócz białych tenisówek) , tak jakby istniała wokół tego jakaś zmowa. Co do obcasów, moje zdanie jest takie – można, ale nie trzeba, dlatego namawiam klientki, żeby w szafie miały więcej płaskich fajnych butów, a nie szpilek – zwłaszcza, jeśli tych drugich używają dużo rzadziej.

Wracając do stylu Paryżanek, czułam się tam jak w królestwie płaskich butów – bardzo fajnych płaskich butów: mokasynek, lordsów, oksfordów, rzadziej balerinek. Było ze 20 stopni ciepła, więc wiele pań nosiło już sandały. Dało się odczuć, że wygoda liczy się w równym stopniu, co styl. Buty na obcasie także się zdarzały, na przykład jak te bardzo oryginalne czółenka na słupku noszone do podartych spodni. Wybaczcie jakość zdjęcia. Jedno jest pewne – jako paparazzi nie zarobiłabym ani grosza.